Spaceballs

Waarom werd er hier nooit een sequel van gemaakt?

Mel Brooks wordt wel eens de koning van de parodie genoemd in Hollywood en het is geen mysterie waarom.  Geen énkel onderwerp is veilig als de Joodse regisseur het onder handen neemt.  Of het nou gaat om een Western (Blazing saddles), een historische film (History of the World: Part I), een eerbetoon aan de stille film van de jaren ’20 (Silent movie) of een vette knipoog naar het oeuvre van Alfred Hitchcock (High anxiety) – Mel Brooks is altijd wel te vinden voor een leuke anekdote of grappige woordspeling.

Spaceballs is niet anders.  Waarom zou het ook?  Dit keer wordt één van de allergrootste saga’s uit de filmgeschiedenis onder handen genomen, namelijk Star Wars.  De onwaarschijnlijk succesvolle trilogie betekende niet alleen een heuse ommekeer voor de manier waarop films gemaakt werden, maar ook het gigantische succes dat ermee gepaard ging leerde ons dat de 7de kunstvorm een met goud bespeurde pad was naar een miljoenenpubliek.  Reden genoeg dus voor Mel Brooks om de draak te steken met George Lucas‘ sci-fi prent.
 

Zoals altijd volgen de mopjes elkaar in snel tempo op, maar het moet gezegd: zij die géén fan zijn van Star Wars blijven best zo ver mogelijk weg.  Er wordt namelijk continu verwezen naar bestaande personages zoals Darth Vader en Yoda.  En ook de sfeer die rond de film hangt (incluis de schitterende filmmuziek) leunt héél dicht aan bij het origineel.
Wie dus niets kent van Star Wars, zal veel gemis ervaren qua lachsalvo’s …
 

Maar als je WEL een fan bent van Star Wars, dan is dit een absolute must om te zien!
Vooral de acteerprestatie van Rick Moranis als Dark Helmet (wat een grappige naam, hahaha, hoe vinden ze het uit?) is ronduit schitterend!  Doe daar nog John Candy bij die zelfs jaren na z’n dood nog altijd grappig blijft en de grootmeester himself in een dubbele rol en je weet dat je goed zit voor anderhalf uur non-stop plezier!

Kortweg: Spaceballs is opnieuw een geslaagde komedie voor Mel Brooks, maar méér dan zijn andere films is het wel een absolute vereiste dat je kennis hebt van het thema dat wordt geparodieerd.  Zonder te weten wie Darth Vader is of wat de woordspeling ‘Pizza the Hut’ zo grappig maakt, blijf je als leek op je honger zitten.  Voor alle anderen die wél gekend zijn met het ruimte-epos van George Lucas is het lachen geblazen van begin tot eind!